net anderhalve week thuis en dan al weer op pad. dit keer geen vijf weken, maar vijf maanden. helaas geen vakantie, maar stage.
ik loop mijn stage in Aberystwyth, dat ligt aan de kust van Wales, precies in het midden. als je Bart Noordhuis heet moet je er maar even een atlas bij pakken om te kijken waar Wales nou precies ligt. ik ben met de boot vanaf Hoek van Holland naar Harwich gevaren en vanaf daar met trein, metro, fiets, trein, fiets in Aberystwyth aangekomen. de reis duurde behoorlijk lang, 2 dagen, maar ik heb ondertussen heel wat van Engeland kunnen zien. tijdens de boottocht was er weinig te zien, maar vanuit de trein des te meer. ik heb de hele rit rechts uit het raampje gekeken, zodat ik op de terugweg de andere kant van Engeland kan bewonderen. hier in wales is echt geen plat stukje grond te vinden en als er geen dorp of stad het uitzicht belemmerd, zie je alleen maar heuvels en bossen en weilanden en riviertjes. uiteraard zijn er ook wegen die van dorp naar dorp slingeren en geen berm hebben maar meestal een stenen muur. die muur maakt het fietsen soms best eng, vooral als de weg een bocht maakt en vervolgens ook nog eens heuvelafwaarst gaat. automobilisten weten het gaspedaal hier wel te vinden en dan maakt het niet uit of ze 18 of 80 jaar oud zijn. links fietsen is geen punt, ik heb me nog geen een keer vergist.
het weer is hier beter dan ik had verwacht. dit is de tweede regenachtige dag sinds ik hier ben (5 dagen). als de zon schijnt is het ruim 25 graden. goed uit te houden dus.
mijn huisvesting is helemaal top, vooral als je het vergelijkt met andere studenten. ik woon bij een mevrouw van ongeveer 40 jaar. ze heeft een twee-onder-een-kap-woning. de buurvrouw heeft een beroerte gehad en zit in een rolstoel, daar heb je dus nooit last van. de buurvrouw een kap verder is ergens in de 80, nog heel pienter en heeft heerlijke koekjes voor bij de thee. de rest van de mensen uit de straat ken ik (nog) niet. mijn 'landlady' Gwyneth smelt helemaal weg bij suikerbrood en dropjes. ze is heel aardig, maar ik zie haar alleen savonds en soms heel kort sochtends. ze werkt een eind weg en komt pas laat huis. tot die tijd heb ikhet rijk voor mij alleen. het rijk bestaat uit een ruime keuken, een zitkamer waar ik nooit zit, een gang met de trap naar boven, mijn slaapkamer van ongeveer 16 vierkante meter inclusief tv, een badkamer, een wc en verder nog een aantal kamers waar ik niets te doen heb, rommelhokken. er horen vier katten bij het huis die zodra je een deur open doet naar binnen gloepen en zich ergens proberen te verstoppen. ze mogen alleen savonds naar binnen als het heel koud is en dat is het nog niet volgens Gwyneth.
ik loop stage op IGER (institute of grassland and environmental research). drie minuten vanaf mijn huis met de fiets en mijn huis ligt vijf minuten vanaf IGER (heuvel). IGER bestaat uit een aantal gebouwen, meer kassen en nog meer land. de meest onderzochte plant is gras. best even wennen hoor, normaal gesproken wied je dat of trek je de maaimachine er overheen, maar hier moet ik het laten groeien. ik werk onder begeleiding van de professor Mike Humphreys op de afdeling 'grasses - traits and varieties'. we zitten met vier mensen in een labruimte-met-daarbij-kantoortjes. dit is een stukje van de afdeling. de andere mensen zijn een meid uit Polen en een jongen uit Argentinie. leuke mensen. ik help hun af en toe met hun projecten voor de afwisseling en zodat ik nog meer dingen leer hier. mijn onderzoek gaat uiteraard ook over gras en is als volgt: er was eens een boer in America die het zat was om mais te verbouwen, dus nam hij vee. deze luie boer had geen zin om zijn nu kale akker in te zaaien, dus liet hij er groeien wat er maar groeien wou, en dat was voornamelijk gras. en die koeien maar grazen en hij maar melken. en na een paar jaar viel het hem op dat zijn koeien veel meer produceerden en veel groter waren dan alle andere koeien in de omgeving. hij had geen idee wat hij anders deed dan ondere boeren tot dat iemand hem er op wees dat hij appart gras had. later bleek dat dat grassoort niet van nature voorkomt in Amerika, maar ze hadden geen flau idee wat voor grassoort het was. hier op IGER hebben ze enkele weken geleden een paar grasmonsters binnen gekregen en hebben ze inmiddels ook al een donkerbruin vermoeden wat voor grassoort het is, alleen hebben ze nog geen bewijs. dat mag ik doen. de manier waarop ik dat ga doen zal ik je besparen. deze eerste week is voor mij best relaxed. ik begon met een rondleiding en overal mensen handjes geven. later moest ik allemaal documenten lezen en ondertekenen. nu ben ik artikelen aan het lezen en voor de afwissleing af en toe andere mensen helpen met hun werk. en het bevalt me uitermate goed tot nu toe. volgende week krijg ik practische oeveningen en daarna zie ik wel verder.
En toen was het al weer vrijdag, wat gaat dat snel zeg. Mijn toezichter, Mike, is nu al weer naar huis. Volgens mij houd hij niet van lang werken. Sochtends beginnen we ‘Not Before Nine!’ en tussen half 5 en 5 uur houd hij er weer mee op. En vandaag dus al om half 3. Heerlijk.
Ik ben nog steeds veel aan het lezen. Ik begon met 14 artikelen, toen 2 boeken en nu heb ik een hele doos vol met artikelen gekregen.... ik had eigelijk andere dingen voor het weekend gepland....
Kat in het kassie: Ezequiel, de jongen uit Argentinie, was vandaag in de kassen aan het werk. Op een gegeven moment kwam hij terug om iets tegen Mike te zeggen. Maar omdat Ezequiel met een spaans accent spreekt, (soms vraag je je af of hij eigelijk wel Engels spreekt) verstond Mike heb niet goed. Hij had het over dat er katten tussen het gras zaten in de kassen, maar Mike dacht dat hij vroeg of hij het gras mocht knippen en zei ‘tuurlijk, geen punt, als dat nodig is...’. En toen Ezequiel: ’No, not alright, cats in the grass!’ Cats no cuts! Dus wij lachen en met hem mee naar de kas en inderdaad, daar zaten 4 jongen katjes tussen de potten gras. Eentje was dood, de andere zijn heel wild, hun mams loopt vast wel ergens rond.
Ik heb me toch lekker gegeten gisteren, poe! Ik ga het vanavond nog maar een keer eten denk ik. Thuis had ik ook al een paar keer zoiets met niels gekookt en toen was het ook al zo lekker. Hier is het recept: (hoe meer personen, hoe meer je overal van moet hebben...) Rundlap aan reepjes snijden. Dit bak je in het volgende mengsel: chalotje, knoflook, kokosnootmelk, tomatenpuree, zoete chili saus en een halve limoen (sap). Goed door laten pruttelen tot meeste vocht weg is, dan gesneden bosuitjes toevoegen. Ondertussen een pan met water op het vuur. Hierin doe je de andere helft van de limoen en kokosmelk. Wachten tot het kookt en dan zoete punt (rode reuzen paprika) gele paprika en prei erin doen. Wel even snijden van te voren. 3 minuten laten koken, echt niet langer. Verder maak je noodels klaar. Zie achterkant van het pak. Geen rare fratsen. Dit alles eet je in een heel diep bord of een kom. Onderop doe je paksoi blad die je in stukjes hebt gescheurd, hierop schenk je een laag van het vocht waar je de groenten in hebt gekook. Dan de groenten zelf en dan de noodles en dan het vlees met de saus. Kom niet aan de onderkant vastpakken, die is heet.
Ik hoop dat jullie er net zo van smullen als ik deed!
Zo, dat was het tweede weekend alweer. Zaterdag avond gingen we met de afdeling uit eten, omdat degene uit Polen klaar was met haar onderzoek en dus weer naar huis ging. Ze komt misschien terug om hier te werken, Mike had haar een baan aangeboden. We waren niet met zo’n grote groep hoor, er werken maar 4 en nu maar 3 mensen op de afdeling. Ik heb nu mijn eigen computer, alleen deze is veel slomer dan de vorige. Na het eten vrijdag gingen we naar een pub, uiteraard. Gezellige boel daar en er was ook een live band aan het spelen met hele leuke nummers. Na een aantal biertjes (het zijn behoorlijk grote glazen hier) begon Mike met de muziek mee te zingen en was het een hele klus om hem niet te laten dansen. Zaterdag ben ik op ondekkingtocht geweest in de stad. Ik denk dat ik nu niet meer kan verdwalen en ik heb inmiddels ook al alle boekenwinkels bezocht. Savonds heb ik bij de Indier gegeten. Echt super lekker, maar volgens mij hebben die lui een megadure magnetron. Het eten stond in no-time voor m’n neus, maar koste wel even 20 pond! En op wat ik zondag gedaan heb, ben ik heel trots: ik ben gaan fietsen! Je kunt hier echt heel mooi fietsen, maar die heuvels maken je het niet gemakkelijk. Een voordeel is dat je nadat je omhoog geklommen bent ook altijd weer naar beneden kan. Maar niet alleen het klimmen is zwaar, het dalen vergt ook heel wat inspanning. Vooral als je heel stijl naar beneden gaat op een pad met losse stenen en je fiets begint te stuiteren, dan knijp ik hem toch wel een beetje hoor... maar ik ben niet gevallen en ik heb maar 1 keer een stukje moeten lopen omdat ik vergat te schakelen, toen stond ik plots stil. De hoogste heuvels waren iets van 300 a 400 meter hoog. Wel ben ik even heel erg verdwaald, want ik fietste van mijn kaart af en ik kwam op een doodlopende weg uit. Tsja, das minder. Maar niet opgegeven natuurlijk en mijn fiets over het prikkeldraad gegooit en naar de top van de dichtsbijzijnde heuvel gelopen. Vanaf daar had ik echt een heel tof uitzicht. Ik kon de zee zien en de kustlijn van heel west Wales! (vanaf de heuvel in de stad kun je dit ook zien, maar dit uitzicht was nog mooier) gelukkig zag ik aan de andere kan ook een weg lopen en daar ben ik toen na toe gegaan. Richtingsgevoel heb ik totaal niet, maar gelukkig heb ik wel een beetje een goede intuitie en kwam ik na weer op een punt uit die wel op mijn kaart stond. Verder ben ik nog aangevallen door 2 schaaphonden (bordercollies?), klote beesten in ieder geval. Je schrikt best als er opeens twee van die honden met een bloedgang op je af komen stormen. Allebij een trap gegeven en toen hadden ze het wel gezien. Ik heb geen flau idee hoever ik heb gefietst, want het draadje van mijn kilometerteller is doorgeknipseld. Ik heb ze uiteinden weer aanelkaar geprutst, maar nu werkt hij niet helemaal goed meer. Vier uur later kwam ik thuis, moe maar voldaan. De drie katjes die eerst in de kas liepen, zaten alfgelopen week in de vuilniscontainer. Een van de bewakers hoorde gemiauw, hoe ze erin gekomen zijn weet niemand. Mamakat is nergens te bekennen en nu zijn ze door iemand mee naar huis genomen volgens mij. Afgelopen week was ik helemaal in de war met de datum. Ik had ‘woensdag avond’ voor het tv mijn eten opgegeten en aan het einde kwam hiet weerbericht. Onderin beeld lieten ze zien over welke dag het ging en ik zag dat daar vrijdag stond en daarna het weekend. Ik baalde een behoorlijk dat ik het weer van ‘donderdag’ niet had gezien, misschien keek ik toen net naar mijn bord ofzo. Maar toen ik ‘donderdag’ op mijn werk kwam zei Mike iets tegen mij wat er op neer kwam dat hij vrijdag was, dus ik snapte er geen kont meer van. Ik kon me ook helemaal niet herinneren wat ik de echt woensdag dan had gedaan, dus ik direct in de stress hoe heb dan met mijn logboek zat. Maar gelukkig had ik de echt woensdag alles netjes bij gehouden en zat het alleen in mijn hoofd een beetje in de war! Nou das wel weer genoeg leesvoer dacht ik zo. Wij hebben vandaag heel mooi weer hier, dus nog even geduld en dan is het ook bij jullie!
aach vet zielig van die poezziemauws! niet in de war raken hoor sieg met de dagen, anders weet je ook niet wanneer je terug moeten komen en dat kunnen we niet hebben hoor! ik heb t er met maaike over gehad en we vonden dat als het koud is maar een vest oid over dat tshirt aantrekt met een ritzie, maar die van die foto kom je niet af haha :P.. veel fun daar en ik kalk wel weer eens een keer wat op je zaait. grtz linda
Hee sieg!! alles goed daar lees ik! gelukkig maar. Hier is ook alles goed hoor, ik ben nu ook alweer een maand aan het stage lopen in arnhem, errug leuk!!! ik meld me wel weers een keer...haha groetjes lotte
Bloody Wednesday, vorige week kon ik me weer niets herinneren van de woensdag. Had weer hetzelfde geval met het eten voor de tv terwijl ik naar het weerbericht keek. De weken gaan op die manier wel lekker snel, maar het is heel lastig voor het bijwerken van je logboek. Gisterochtend vroeg John aan me: ‘Do you realize it is Wednesday today?’, deze woensdag is me dus niet ontgaan! Mwhahahahaaaa! Dus..... Maargoed, het vierde weekend komt eraan. Ik kan het echt niet meer opbrengen om twee keer per dag een theepauze van meer dan een half uur stil te zitten en dan heb ik het nog niet eens over de middagpauze. Ik zit in de pauze meestal achter de computer met een bammetje en een banaan lekker naar Nederlandse radio luisteren! Genomic in situ Hybridisation, een heerlijk techniek: voeg het ene bij het ander, schud en wacht 30 minuten. Plaats in waterbad van 70 graden Celcius en wacht twee uur, etc. Geen wonder dat ik geen pauzes meer nodig ben. Ik mag alleen niet eten en drinken op het lab. Ik kan voor de grap wel eens gaan tellen hoeveel ‘pauzes’ ik per dag heb. Maar dit is de week van ‘You do, I watch!’, dus ik ben nu zelf bezig met het kleuren van chromosomen. Het maken van chromosoompreparaten, die we onder de miscrocoop bekijken, kan ik inmiddels net zo goed met mijn linker hand als met de rechter. Gisteren waren Gwyneth en ik uitgenodigd door buurvrouw Ruth voor het avondeten. Ha, die kan lekker koken joh! Maar het was wel megaveel en we moesten maar vanalles wat mee naar huis nemen, want ze kon het in haar eentje ook niet allemaal opeten voordat het overdatumd zou zijn. Nou, geen zorgen hoor, Sieg eet wel voor twee! Dus vanochtend had ik een stuk van een taart die naar omelet smaakte, goed verteerbaar. En ik heb nu zelfgemaakte salade en een worstje op brood, het komt wel op. Voor vanavond staat er nog custardvla in de koelkast. Ik wil ook wel graag een keer voorhaar koken, maar ben bang dat mijn noodle gerechten ietwat te exotisch zijn voor de standaard Engelse burger. Misschien is ze ook wel heel cultureel ingesteld en vindt ze het juist wel lekker; ik probeer het gewoon een keertje. Als het weer een beetje mee zit ga ik dit weekend met iemand van het werk, John, wandelen. Verschillende mensen hebben me al tig keer verteld waar we heen gaan, maar de Welsche namen blijven nooit echt ik mijn grijze massa hangen. Verder begin ik een beetje gek te worden van mannen die de deur voor me open houden en net zolang wachten tot je eerst gaat. Ik kan toch ook gewoon achter hun aanlopen?!?!?! Nee, hier in Engeland kan dat blijkbaar niet. Ik verlang er bijna na dat iemand een deur in mijn gezicht gooit. Ik zal wel even schrikken, maar dan ben je direct weer in de ‘normale’ wereld terug. Nou, als de theepauze nu nog niet om is weet ik het ook niet meer!
Zo, weer een weekend verslonden. Vorig weekend ben ik met John wezen wandelen en dat was heel erg tof. We zijn namelijk bij een kasteel uit de 13e eeuw geweest. Nog heel veel muren stonden overeind en er waren ook nog bruggen en poorten en trappen die nergens naar toe leidde. Wetenswaardigheidje: De naam van het kasteel was ‘Bere’ en is gebouwd door (in opdracht van; ik neem aan dat ze zelf niet met stenen liep te sjouwen) een Welsche prinses. Dit was een van de weinige Welsche kastelen, de meeste kastelen zijn gebouwd door de noormannen. Toen we van het kasteel vandaan liepen, kwam er net een stoet studenten aanlopen. Sommigen van hun hadden speelgoedzwaarden mee, die kwamen zich dus even uitleven, haha. Volgens mij heb ik die zondag erop niet zo veel gedaan, maar afgelopen weekend was weer afontuurlijk! Zaterdag besloot ik om een ‘kleine’ wandeling te maken. Vlakbij loopt een klein stroompje, nouja, het stroomt soms best snel en is ook redelijk breed, maar het is nog geen rivier. Iets er tussen in dus. Toen ik bij dat stroompje kwam dacht ik dat het wel eens leuk kon zijn om er langs te lopen, maar er was daar helaas geen pad. Geen probleem, dan maak ik er zelf wel een. En dit liep uit op een bijna heuze survivaltocht. Over bomen klimmen die over het water lagen, stenen in de beek gooien om nog enigzins met een droge broek aan de overkant te komen. En verder over hekken heen klouteren en door struiken heen wurmen en door de bagger heen banjeren. Heerlijk. Ik heb me wel vermaakt! Ik hed me voorgenomen om maar een uurtje te wandelen ofzo, maar ik was pas twee en een half uur later weer thuis! In de beek waren ee npaar kleine watervallen en stroom versnellingen, verder stonden er nog de ruinen van een paar hele oude gebouwen, een watermolen misschien. Zondag ben ik gaan fietsen. Dit keer naar een echte rivier, de ‘Istwyth’, vandaar de naar Aberystwyth, dat betekend namelijk: uitmonding van de Istwyth. Weer wat geleerd. Eerst een hels geklouter tegen een heuvel op en toen langs de rivier. Heel erg mooi, maar ik fietste op een ruiterpad, dus moest ik af en toe wel uitwijken voor zo’n grote bruine viervoeter. Op een gegeven moment ging het pad zo steil omhoog dat ze er treden in gemaakt hadden en ik dus ook niet meer kon fietsen. Dan maar een stukje lopen. Het was echt een heel mooi pad dat door het bos heen slingerde, met hier en daar waar een beekje. Uit het bos ben ik weer de fiets op gesprongen, maar dat duurde niet zo lang. Ik kwam bij een boerderij uit en achter de boerderij ging het pad verder. Maar het pad werd ook als koeienpad gebruikt. Het gras en de strond bleven achter mijn remblokken hangen en veroorzaakten niet alleen een appart geluid, maar ook dikke klodders strond die me om de oren vlogen. Op een gegeven moment was het ook zo glibberig dat mijn banden alleen nog maar slipten en ik dus wel af moest stappen. Na een half uur lopen kwam er eindelijk een einde aan het poeppad en ging het pad verder in het bos. Met een stokje eerst mijn remblokken weer een beetje schoongemaakt en toen de fiets weer op. Denk je nu eindelijk normaal te kunnen fietsen, moest ik na 500 meter weer afstappen. Klei en kiezels maken niet alleen een nog apparter geluid, maar blokkeren je banden simpelweg na een paar honderd meter. De ophoping klei is dat zo groot dat er in de lichtste versnelling met geen mogelijkheid vooruit komt. Dus weer met een stokje pulleken tot de klei weg was en toen maar blijven lopen, want mijn fiets liep om de seconde vast, zelfs toen ik ging lopen. Na weer een half uur gelopen te hebben was de klei op en ben ik verder gefietst. Mijn fiets is nog nooit zó vies geweest en het duurde ook best lang voordat ik de kleilaag eraf had gewassen. Mijn sokken staan nog in een sopje te weken, ze waren wit... Verder heb ik ook nog meegedaan met de Popquiz, dat was echt lachen! Het is een quizspel met verschillende onderdelen en je moet per onderdeel 10 vragen beantwoorden. Dan is er nog een ronde voor de twee beste groepen met ‘echte buzz knoppen’ en is de winnaar bekend. Wij dus. We hadden niet de juiste sluitel voor de kluis van de pot, maar we wonnen wel een fles wijn en £15. altijd leuk. De vragen waren behoorlijk moeilijk, ik wist er wel 2! Bij de vraag wie de Nederlandse voetballer was die in het jaar 19nogwat het winnende doelpunt tegen Engeland in de finale van de huppeldepup zette, keken ze mij vol verwachting aan. Ik keek maar naar hun terug in volle verwachting, want ik wist het echt niet. Je moet bij mij niet met voetbal vragen aankloppen. Gelukkig hadden we twee allersweters in de groep. Het antwoord was: Marco van Basten,.....owja, ....die....
Wat heb ik de afgelopen weken gedaan, uuuuhm….Even in mijn geheugen spitten hoor. Mijn broer Niels is in ieder geval een paar dagen langs geweest en dat was heel leuk. De eerste dag zijn we in Aberystwyth geweest en hebben daar de hoogtepunten bekeken. Het waaide zó hard aan zee dat we bijna tegen de wind aan konden hangen. Smiddags hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt. We hebben oude mijnen gezien en daar een paar mooie stenen gevonden met groene, blauwe en goudkleurige stukjes erin. Ook hebben we twee menhirs gezien, ze waren alleen niet zo heel erg groot. Maarja, Obelix wilde natuurlijk niet zijn mooiste stenen aan de Britten weggeven. Leermoment: het woord menhir komt uit het Keltisch en dat woord gebruiken ze in het Welsch ook, maar dan schrijven ze het een beetje anders: maen hir. Met een spatie ertussen dus. De volgende dag zijn we naar Devils bridge gegaan met het stoomtreintje. Eerst een wandeling gemaakt in de plensregen, heerlijk. De zon scheen af en toe ook, maar iedere keer wanneer ik zei dat het weer er nu wel redelijk goed uit zag, werden we weer gestraft met een plensbui. Een prachtige wandeling lang de rivier en door bossen. Heel wat schapenlijken en schapelijken in spé gezien. Één schaap heeft Niels gered, die zat vast met zijn kop in het gaas. Verder hebben we nog een Nubische geit gevoerd die dol was op onze chocolade koekjes. Terug in het dorpje zijn we naar de brug geweest. De brug zelf is niet heel erg bijzonder om te zien, maar eronder gaat een waterval en die is wel heel mooi. Volgens de legende is de brug door de duivel gemaakt. Een vrouw zag dat haar koe aan de andere kant van de kloof stond en vroeg de duivel of hij een brug wilde maken om de koe naar de overkant te krijgen. De duivel wou de handen wel uit de mouwen steken, maar dan was de eerste ziel die over de brug heen kwam voor hem. Dus de vrouw kon de koe niet halen en de koe kon ook niet de eerste zijn. Gelukkig was er een hond die op het stuk brood af kwam dat de vrouw op de brug had gegooit., THE END. In zeiknatte kleren nog een hele poos op de stoomtrein gewacht voor de terugweg en toen weer naar Aber teruggestoomt. Ging wel iets sneller trouwens, bergafwaarts. We zijn ook in een hele leuke winkel geweest. Je loopt naar binnen, pakt een van de zoveel allemachtig dikke catalogussen, zoekt op wat je hebben wil, schrijf het op een papiertje, ga naar de kassa om af te rekenen en haal het bij de volgende balie op. Niet tevreden, nou dan breng je het gewoon weer terug. Ideaal en die lui hebben werkelijk alles. Moeten ze in NL ook maar eens mee beginnen. Het weekend van mn verjaardag was ik lekker thuis. Boerenkool en pannekoeken eten. Tuin een grote beurt gegeven en van het PLATTE land genoten. De weekenden hiervoor heb ik niet echt boeiende dingen gedaan. De omgeving verder verkennen, nog een pop-quiz, zwemmen en lekker eten koken. Morgen gaat de laptop mee naar het werk denk ik. Nu eerst maar even boodschapjes doen. Mike heeft me vandaag al voor de zóveelste keer er op geduid dat IGER gesloten is rond kerst en oud en nieuw; alsof ik dáár problemen mee heb! Het werk is echt hartstikke leuk hier, maar ik geniet stiekem ook wel een beetje van de Britsche werktijden. Dan ga ik nu maar eens een boodschappenlijstje maken en mijn bureau wat opruimen. Ben net een dag terug en het is nu al weer een zooitje, wie doet dat toch elke keer?!?!
Het is hier koud, geloof het of niet. Meestal als het regende zag je nog redelijk wat mensen in korte broek en T-shirt lopen, maar dat is nu wel over. Het heeft al een paar avonden achter elkaar gevroren. Overdag schijnt er een stralend zonnetje, heerlijk! Vorig weekend ben ik met John en twee vrienden van hem wezen wandelen. We hebben twee heuvels van bijna 700 meter beklommen en het uitzicht bovenop was echt geweldig! Aan 1 kant zag je een valei waar een rivier door stroomde aan de andere kant allen maar hoge heuvels en bergen, we konden zelfs Snowdonia zien, een de zee lag ook duidelijk in zicht. De afdaling koste me meer moeite dan de klim naarboven. Totaal iets van 9 mijl gelopen, dat is toch wel weer ruim 20 kilometer, niet verkeerd dus. De dag ervoor had ik gefietst en dat was ook prachtig. Niet zo ver weg is een groot stuwmeer en ik had de dam nog nooit gezien, dus daar ging ik heen. De dam is echt megagroot en er loopt een weg overheen. Op de bodem van het meer staat een hele oude boerderij en een aantal stenencircels, maar die zijn nu allemaal verzopen. Soms leggen ze het meer droog om er nog archeologisch onderzoek te doen, wat een gedoe, maargoed. Onderweg naar het meer gebeurde er nog een wonder!! Jahaa. Toen ik naar wales ging had ik Harwich overnacht, omdat ik toen zo laat geen trein meer grijgen kon. Dus ik ergens een bedje opgezocht, fiets mocht in de achtertuin staan. Maar toen ik de volgende ochtend om half 7 bij mijn fiets aankwam zag ik dat het snoertje van de kilometerteller doorgeknipt was, balen. Maargoed, ik moets de trein halen en had dus geen tijd om te klagen. Een aantal weken geleden kwam ik op het idee om de eindjes gewoon aan alkaar de draaien en dan een stukje tape erom, moet lukken toch? Niet echt, nouja, de eindjes zaten weer aanelkaar, maar verder deed hij het niet. Toch iedere keer het computertje erop draaien (je weet maar nooit) en er zit ook een klokje op, die deed het nog wel! Twee weken later ofzo kwam ik op mijn fiets bij een verlaten weggetje aan die afgesloten was met een hek. Ik stap af, hou de fiets in mijn ene hand en die met de ander hand het hek open, stap weer op en wat zie ik....! staat er opeens ‘0 km/h’ in het schermpje! Verder deed hij niets.... toch nam ik iedere keer weer het computertje mee. Toen ik afgelopen zaterdag ging fietsen, kwam ik bij een stroompje die ik over moest steken, maar door de vele regen was het behoorlijk diep en breed en de bodem was oneffen. Ik durfde er niet doorheen de sjeesen met mijn dunnen bandjes, dus stapte ik af. Alles van mijn fiets afgehaald wat eraf kon vallen, dus ook het computertje. Alles naar de overkant gegooit, rugzak ook, fiets ook en toen erzelf achteraan gedoken. Helemaal droog overgekomen, natuurlijk, haha. Alles weer op zijn plaats, zugzak op en verder fietsen. Kijk ik op mijn kilometer teller, ga ik volgens dat ding met 95 km/u de berg op!!! Ongelovelijk en even later ging ik met 3 km/u de berg weer af. Zo ging het de hele tijd door, mijn topsnelheid is nu iets van 400 nogwat km/u. Daar kunnen de meeste mensen niet tegenop met hun sportautootje! HA. Op het hoogte punt moet je stoppen, dus dit weekend gaat de computer van mijn fiets en maak ik ruimte voor licht, want het wordt hier ook al behoorlijk vroeg donker. Komt het even goed uit dat mijn hoofdlampje precies op mijn past, dan hoef ik vandaag alleen nog even een achterlichtje te kopen. Het schijnt dat ze hier ook al lekker aan het controleren zijn. En dat in dit a-fietsland! Ik ben weer eens lekker vroeg klaar met werk en kan vanmiddag dus even de stad in. Eerst even naar het strand, dan boodschapjes doen. En ook nog even in wat boekenwinkels neuzen, vraag me niet waarom.
Ik werd vanochtend wakker en ik wist het direct, zonder mijn ogen open te doen: het heeft gesneeuw!!!! Er ligt hier twee centimeter van dat witte poeder. De heuvels zijn echt prachtig onder die witte deken. het was wel wat lastig fietsen in die dikke prut. Ze strooien hier niet allen zout, maar ook grit en dat maakt het wel wat beter. Het eerste stukje in de straat kon ik schaatsen, maar op de grote weg lag geen bevroren ijs gelukkig. Hier op het werk is het vreselijk rustig, er zijn veel menssen die van ver komen en dus nogal wat problemen hebben op de wegen. Vanavond ga ik met Gwyneth naar Wallace and Grommit! Gwyneth heeft er net zoveel zin in als mij, sterker nog: zei vroeg of ik met haar mee wou! haha. Als het weer redelijk goed is, ga ik zondag Cader Idris beklimmen, die is iets van 900 meter hoog. Vorige week is er nog iemand doodgegaan op Snowdonia omdat hij in slecht weer ging wandelen...of had ik dit laatste beter niet kunnen vertellen? lol Na het weekend laat ik wel horen of ik het overleefd heb of niet, maar ik ga eerst even sneeuwballen gooien!
Het is al bijna weer kerstvakantie, wat gaat het toch snel. Afgelopen week was wel weer lekker gezellig, ik heb hier namelijk sinterklaas geintroduceerd! Met Gwyneth en haar klein kinderen hadden we kadootjes voor elkaar en we hebben pepernoten gebakken. Mijn kado’s waren: een soort soksloffen van Gwyneth, hele maffe dingen, lekker warm! Van de kids kreeg ik chocola, nou, dat gaat er ook altijd wel in. Van mams thuis hadden Gwyneth en ik een schoenendoos gekregen met allemaal kleine kadootjes erin: tulpenbollen, dropjes chocolaaaah en kikkers en muizen. Allemaal erg leuk en lekker! De pepernoten waren goed gelukt en het hele huis rook lekker, een echte sinterklaassfeer dus. Ben deze week ook wezen hardlopen met iemand van het werk. Ging best goed, alleen kon hij veel harder lopen dan ik en nu heb ik ongelovelijke spierpijn en 4 blaren. Dat is iets minder briljant. Donderdag ben ik ook weer naar de pub geweest, gezellige boel hier hoor! Vanavond ga ik naar het theater, jaja. Een paar van het werk hier spelen mee en het schijnt nogal grappig te zijn, dus dan moet ik maar even gaan kijken he? Tsja, verder zijn er niet echt buitengewone dingen gebeurd hier. Tis een beetje rustig op het werk nu en ik doe vooral veel schrijfwerk (saai). De resultaten van het onderzoek worden gekker en gekker. Tot dus ver nog geen hybrides tegen gekomen, maar wel hele rare eigenschappen van de planten. Nog even wat verder prutsen op het lab dus. Ik heb net nog even practicum gedaan (op zaterdag) tsja, dat komt ervan als je dingen vergeet. Het was maar 10 minuutjes werk en nu heb ik het hele gebouw voor mij alleen. Ideaal moment om de schunnige e-mailtjes van Lotte te openen! Haha. Ik ben toch niet de enige hier, de printer begint te printen en ik heb geen opdracht gestuurd....wie o wie zal het zijn..... Verder heb ik echt niets zinnigs te melden, dus ik ga zo maar weer eens naar huis. Boodschapjes doen etcetera. Geniet nog 1 week van de rust!
Nog even en dan zit het er alweer op, nog maar drie weekjes te gaan! Aaaaaaaagh, ik wil helemaal niet terug naar school! Een goede reden om er nog even heel hard van te genieten. Zo ben ik gisteren weer eens uitgeweest naar de pub. Normaal hou ik het om 11 uur voor gezien, maar ik was net te laat voor de bus, jammer hoor, dus heb ik tot een uur of 1 zitten kletsen. Het was weer een gezellige boel, haha. Morgen ga ik weer fietsen en dit keer neem ik WEL mijn camera mee. Wat baalde ik de laatste keer dat ik hem thuisgelaten had zeg. Verder heb ik nu al weer een berg was te wassen en mijn kamer moet toch echt een keer gestofzogen worden. Pokkewerk, tis net alsof je met een lompe grasmaaier door je kamer staat te ploegen. Alles moet aan de kant en van de vloer want dat ding pas nergens onderdoor. Zorgen zijn voor morgen, of overmorgen. Van Gwyneth heb ik een heeeeeeele mooie kanlender gekregen van Snowdonia, een laat kerstkadoo zeg maar. Helemaal top. Voor haar heb ik helemaal geen kadootje ui NL meegenomen, fout he? Voor mijn begeleiders heb ik in ieder geval een paar klompen, een blok kaas, tuplenbollen en wat Delfstblauw. En voor mn vrienden hier heb ik drop. Ik hoop dat ze gaan uitdelen, want dan snoep ik lekker mee! Oei oei oei fout. Het werk gaat goed, niet zo heel erg veel meer te doen, maar nog wel genoeg om me volgende week te vermaken. Daarna moet ik me maar eens met andere mensen hun bezigheden gaan bemoeien. Praten over dingen waar je helemaal geen snars van snapt in de hoop dat je het toch gaan begrijpen. Gisteravond ook: zitten we in de pub, beginnen er een paar een heftige discussie te voeren over hoe je het beste 30 microgram DNA uit zoveel gram bamboe kunt isoleren.... gelukkig veranderd het onderwerp meestal snel na 3 glazen bier! Om een uur of 12 kwam er een met suprise eieren aanzetten, die had net wat te veel denk ik, haha. Ik had gisteren de Schotse versie van Bailey’s geprobeerd, gatver. Baileys heeft een lekker smaakje, maar dit was echt gewoon melk met alcohol en ik begon er vreselijk van te boeren! ...tot vermaak van de anderen...lol. Ik heb vandaag niet veel anders gedaan dan typen, dus ik vind 16 uur 22 wel ee mooie tijd om er een eind aan te breien en het weekend in te gaan. Toedels
Zo, dit is mijn laatste dagje hier. Onderzoek is afgerond, verslag is af, goedgekeurd en opgestuurd. Nu afwachten of de leraren mijn werk voldoende vinden. Zo niet: ik kom hier graag terug om het nog eens over te doen, haha. Ik heb het hier echt prima naar mijn zin gehad de afgelopen 5 maanden en baal dus dat ik nu naar huis moet en terug naar school. In ieder geval mag ik hier terug komen wanneer ik wil, dat is altijd leuk om te horen. Vooral de heuvels zal ik missen, het is echt zo’n mooi landschap. Gelukkig heb ik een heleboel foto’s om terug te kijken. Het was even een heel gedoe om mijn fiets op de post te krijgen. Voor de gewone post was de doos 10 cm te lang, voor DHL was de doos 2 inch te lang, maar nu heb ik hem via het werk kunnen versturen en komt morgen al thuis aan. Gisteren heb ik een typische Britse maaltijd gehad met vrienden hier, dat was echt smullen, het was alleen een beetje heeeeel erg veel om allemaal op te eten. Eergisteren ben ik met mijn begeleiders uit eten geweest, jawel: fish & chips! Ook lekker. De klompen voor John zorgden voor veel gelach, maar ben benieuwd of hij er ook echt op gaat lopen. Vanochend heb ik de rotzooi op mijn bureua maar eens opgeruimd, wat heb ik toch een mooi bruin tafelblad. Ik heb zelfs een muisblad, nooit geweten. Verder heb ik niet echt veel te doen vandaag, handjes geven zal het hoogtepunt zijn. Ik zal zo mijn grasjes nog even gedag zeggen, het zijn hele bijzondere hoor! Zaterdag heb ik thuis een warm welkom: een paintball gevecht, de slag bij Boschoord. Ik zal de komende tijd meer foto’s op de webstek zetten, zodat jullie kunnen zien hoe mooi het hier is.
18 Comments:
net anderhalve week thuis en dan al weer op pad. dit keer geen vijf weken, maar vijf maanden. helaas geen vakantie, maar stage.
ik loop mijn stage in Aberystwyth, dat ligt aan de kust van Wales, precies in het midden. als je Bart Noordhuis heet moet je er maar even een atlas bij pakken om te kijken waar Wales nou precies ligt.
ik ben met de boot vanaf Hoek van Holland naar Harwich gevaren en vanaf daar met trein, metro, fiets, trein, fiets in Aberystwyth aangekomen.
de reis duurde behoorlijk lang, 2 dagen, maar ik heb ondertussen heel wat van Engeland kunnen zien. tijdens de boottocht was er weinig te zien, maar vanuit de trein des te meer. ik heb de hele rit rechts uit het raampje gekeken, zodat ik op de terugweg de andere kant van Engeland kan bewonderen.
hier in wales is echt geen plat stukje grond te vinden en als er geen dorp of stad het uitzicht belemmerd, zie je alleen maar heuvels en bossen en weilanden en riviertjes. uiteraard zijn er ook wegen die van dorp naar dorp slingeren en geen berm hebben maar meestal een stenen muur.
die muur maakt het fietsen soms best eng, vooral als de weg een bocht maakt en vervolgens ook nog eens heuvelafwaarst gaat. automobilisten weten het gaspedaal hier wel te vinden en dan maakt het niet uit of ze 18 of 80 jaar oud zijn.
links fietsen is geen punt, ik heb me nog geen een keer vergist.
het weer is hier beter dan ik had verwacht. dit is de tweede regenachtige dag sinds ik hier ben (5 dagen). als de zon schijnt is het ruim 25 graden. goed uit te houden dus.
mijn huisvesting is helemaal top, vooral als je het vergelijkt met andere studenten. ik woon bij een mevrouw van ongeveer 40 jaar. ze heeft een twee-onder-een-kap-woning. de buurvrouw heeft een beroerte gehad en zit in een rolstoel, daar heb je dus nooit last van. de buurvrouw een kap verder is ergens in de 80, nog heel pienter en heeft heerlijke koekjes voor bij de thee.
de rest van de mensen uit de straat ken ik (nog) niet. mijn 'landlady' Gwyneth smelt helemaal weg bij suikerbrood en dropjes. ze is heel aardig, maar ik zie haar alleen savonds en soms heel kort sochtends. ze werkt een eind weg en komt pas laat huis. tot die tijd heb ikhet rijk voor mij alleen.
het rijk bestaat uit een ruime keuken, een zitkamer waar ik nooit zit, een gang met de trap naar boven, mijn slaapkamer van ongeveer 16 vierkante meter inclusief tv, een badkamer, een wc en verder nog een aantal kamers waar ik niets te doen heb, rommelhokken.
er horen vier katten bij het huis die zodra je een deur open doet naar binnen gloepen en zich ergens proberen te verstoppen. ze mogen alleen savonds naar binnen als het heel koud is en dat is het nog niet volgens Gwyneth.
ik loop stage op IGER (institute of grassland and environmental research). drie minuten vanaf mijn huis met de fiets en mijn huis ligt vijf minuten vanaf IGER (heuvel). IGER bestaat uit een aantal gebouwen, meer kassen en nog meer land.
de meest onderzochte plant is gras. best even wennen hoor, normaal gesproken wied je dat of trek je de maaimachine er overheen, maar hier moet ik het laten groeien.
ik werk onder begeleiding van de professor Mike Humphreys op de afdeling 'grasses - traits and varieties'. we zitten met vier mensen in een labruimte-met-daarbij-kantoortjes. dit is een stukje van de afdeling. de andere mensen zijn een meid uit Polen en een jongen uit Argentinie. leuke mensen. ik help hun af en toe met hun projecten voor de afwisseling en zodat ik nog meer dingen leer hier.
mijn onderzoek gaat uiteraard ook over gras en is als volgt: er was eens een boer in America die het zat was om mais te verbouwen, dus nam hij vee. deze luie boer had geen zin om zijn nu kale akker in te zaaien, dus liet hij er groeien wat er maar groeien wou, en dat was voornamelijk gras. en die koeien maar grazen en hij maar melken. en na een paar jaar viel het hem op dat zijn koeien veel meer produceerden en veel groter waren dan alle andere koeien in de omgeving.
hij had geen idee wat hij anders deed dan ondere boeren tot dat iemand hem er op wees dat hij appart gras had. later bleek dat dat grassoort niet van nature voorkomt in Amerika, maar ze hadden geen flau idee wat voor grassoort het was.
hier op IGER hebben ze enkele weken geleden een paar grasmonsters binnen gekregen en hebben ze inmiddels ook al een donkerbruin vermoeden wat voor grassoort het is, alleen hebben ze nog geen bewijs. dat mag ik doen. de manier waarop ik dat ga doen zal ik je besparen.
deze eerste week is voor mij best relaxed. ik begon met een rondleiding en overal mensen handjes geven. later moest ik allemaal documenten lezen en ondertekenen. nu ben ik artikelen aan het lezen en voor de afwissleing af en toe andere mensen helpen met hun werk. en het bevalt me uitermate goed tot nu toe.
volgende week krijg ik practische oeveningen en daarna zie ik wel verder.
zo dit is wel genoeg voor nu.
heey dassen,
zozo klinkt lekker sieg. t is hier op dit moment ook super weer in holland.
groetjes maaike
ps. en niet te veel van dat ssuper gras eten anders ga jij ook nog groter groeien dan mij.
Misschien kan je jorne straks nog tips geven over zijn gras...
nou Maaik, je brengt me op een idee! :)
wacht even, je bent precies goed zo! Mams
En toen was het al weer vrijdag, wat gaat dat snel zeg.
Mijn toezichter, Mike, is nu al weer naar huis. Volgens mij houd hij niet van lang werken. Sochtends beginnen we ‘Not Before Nine!’ en tussen half 5 en 5 uur houd hij er weer mee op. En vandaag dus al om half 3. Heerlijk.
Ik ben nog steeds veel aan het lezen. Ik begon met 14 artikelen, toen 2 boeken en nu heb ik een hele doos vol met artikelen gekregen.... ik had eigelijk andere dingen voor het weekend gepland....
Kat in het kassie:
Ezequiel, de jongen uit Argentinie, was vandaag in de kassen aan het werk. Op een gegeven moment kwam hij terug om iets tegen Mike te zeggen. Maar omdat Ezequiel met een spaans accent spreekt, (soms vraag je je af of hij eigelijk wel Engels spreekt) verstond Mike heb niet goed. Hij had het over dat er katten tussen het gras zaten in de kassen, maar Mike dacht dat hij vroeg of hij het gras mocht knippen en zei ‘tuurlijk, geen punt, als dat nodig is...’. En toen Ezequiel: ’No, not alright, cats in the grass!’ Cats no cuts! Dus wij lachen en met hem mee naar de kas en inderdaad, daar zaten 4 jongen katjes tussen de potten gras. Eentje was dood, de andere zijn heel wild, hun mams loopt vast wel ergens rond.
Ik heb me toch lekker gegeten gisteren, poe! Ik ga het vanavond nog maar een keer eten denk ik. Thuis had ik ook al een paar keer zoiets met niels gekookt en toen was het ook al zo lekker. Hier is het recept: (hoe meer personen, hoe meer je overal van moet hebben...)
Rundlap aan reepjes snijden. Dit bak je in het volgende mengsel: chalotje, knoflook, kokosnootmelk, tomatenpuree, zoete chili saus en een halve limoen (sap). Goed door laten pruttelen tot meeste vocht weg is, dan gesneden bosuitjes toevoegen.
Ondertussen een pan met water op het vuur. Hierin doe je de andere helft van de limoen en kokosmelk. Wachten tot het kookt en dan zoete punt (rode reuzen paprika) gele paprika en prei erin doen. Wel even snijden van te voren. 3 minuten laten koken, echt niet langer.
Verder maak je noodels klaar. Zie achterkant van het pak. Geen rare fratsen.
Dit alles eet je in een heel diep bord of een kom. Onderop doe je paksoi blad die je in stukjes hebt gescheurd, hierop schenk je een laag van het vocht waar je de groenten in hebt gekook. Dan de groenten zelf en dan de noodles en dan het vlees met de saus.
Kom niet aan de onderkant vastpakken, die is heet.
Ik hoop dat jullie er net zo van smullen als ik deed!
heey sieg!
tof dat t zo leuk is daar :D
we wachten in spanning af op
DE foto met HET t-shirt haha
groetjes linda
Zo, dat was het tweede weekend alweer.
Zaterdag avond gingen we met de afdeling uit eten, omdat degene uit Polen klaar was met haar onderzoek en dus weer naar huis ging. Ze komt misschien terug om hier te werken, Mike had haar een baan aangeboden. We waren niet met zo’n grote groep hoor, er werken maar 4 en nu maar 3 mensen op de afdeling. Ik heb nu mijn eigen computer, alleen deze is veel slomer dan de vorige. Na het eten vrijdag gingen we naar een pub, uiteraard. Gezellige boel daar en er was ook een live band aan het spelen met hele leuke nummers. Na een aantal biertjes (het zijn behoorlijk grote glazen hier) begon Mike met de muziek mee te zingen en was het een hele klus om hem niet te laten dansen.
Zaterdag ben ik op ondekkingtocht geweest in de stad. Ik denk dat ik nu niet meer kan verdwalen en ik heb inmiddels ook al alle boekenwinkels bezocht. Savonds heb ik bij de Indier gegeten. Echt super lekker, maar volgens mij hebben die lui een megadure magnetron. Het eten stond in no-time voor m’n neus, maar koste wel even 20 pond!
En op wat ik zondag gedaan heb, ben ik heel trots: ik ben gaan fietsen! Je kunt hier echt heel mooi fietsen, maar die heuvels maken je het niet gemakkelijk. Een voordeel is dat je nadat je omhoog geklommen bent ook altijd weer naar beneden kan. Maar niet alleen het klimmen is zwaar, het dalen vergt ook heel wat inspanning. Vooral als je heel stijl naar beneden gaat op een pad met losse stenen en je fiets begint te stuiteren, dan knijp ik hem toch wel een beetje hoor... maar ik ben niet gevallen en ik heb maar 1 keer een stukje moeten lopen omdat ik vergat te schakelen, toen stond ik plots stil. De hoogste heuvels waren iets van 300 a 400 meter hoog. Wel ben ik even heel erg verdwaald, want ik fietste van mijn kaart af en ik kwam op een doodlopende weg uit. Tsja, das minder. Maar niet opgegeven natuurlijk en mijn fiets over het prikkeldraad gegooit en naar de top van de dichtsbijzijnde heuvel gelopen. Vanaf daar had ik echt een heel tof uitzicht. Ik kon de zee zien en de kustlijn van heel west Wales! (vanaf de heuvel in de stad kun je dit ook zien, maar dit uitzicht was nog mooier) gelukkig zag ik aan de andere kan ook een weg lopen en daar ben ik toen na toe gegaan. Richtingsgevoel heb ik totaal niet, maar gelukkig heb ik wel een beetje een goede intuitie en kwam ik na weer op een punt uit die wel op mijn kaart stond. Verder ben ik nog aangevallen door 2 schaaphonden (bordercollies?), klote beesten in ieder geval. Je schrikt best als er opeens twee van die honden met een bloedgang op je af komen stormen. Allebij een trap gegeven en toen hadden ze het wel gezien. Ik heb geen flau idee hoever ik heb gefietst, want het draadje van mijn kilometerteller is doorgeknipseld. Ik heb ze uiteinden weer aanelkaar geprutst, maar nu werkt hij niet helemaal goed meer. Vier uur later kwam ik thuis, moe maar voldaan.
De drie katjes die eerst in de kas liepen, zaten alfgelopen week in de vuilniscontainer. Een van de bewakers hoorde gemiauw, hoe ze erin gekomen zijn weet niemand. Mamakat is nergens te bekennen en nu zijn ze door iemand mee naar huis genomen volgens mij.
Afgelopen week was ik helemaal in de war met de datum. Ik had ‘woensdag avond’ voor het tv mijn eten opgegeten en aan het einde kwam hiet weerbericht. Onderin beeld lieten ze zien over welke dag het ging en ik zag dat daar vrijdag stond en daarna het weekend. Ik baalde een behoorlijk dat ik het weer van ‘donderdag’ niet had gezien, misschien keek ik toen net naar mijn bord ofzo. Maar toen ik ‘donderdag’ op mijn werk kwam zei Mike iets tegen mij wat er op neer kwam dat hij vrijdag was, dus ik snapte er geen kont meer van. Ik kon me ook helemaal niet herinneren wat ik de echt woensdag dan had gedaan, dus ik direct in de stress hoe heb dan met mijn logboek zat. Maar gelukkig had ik de echt woensdag alles netjes bij gehouden en zat het alleen in mijn hoofd een beetje in de war!
Nou das wel weer genoeg leesvoer dacht ik zo. Wij hebben vandaag heel mooi weer hier, dus nog even geduld en dan is het ook bij jullie!
aach vet zielig van die poezziemauws! niet in de war raken hoor sieg met de dagen, anders weet je ook niet wanneer je terug moeten komen en dat kunnen we niet hebben hoor! ik heb t er met maaike over gehad en we vonden dat als het koud is maar een vest oid over dat tshirt aantrekt met een ritzie, maar die van die foto kom je niet af haha :P.. veel fun daar en ik kalk wel weer eens een keer wat op je zaait. grtz linda
Hee sieg!!
alles goed daar lees ik! gelukkig maar. Hier is ook alles goed hoor, ik ben nu ook alweer een maand aan het stage lopen in arnhem, errug leuk!!! ik meld me wel weers een keer...haha
groetjes lotte
Bloody Wednesday, vorige week kon ik me weer niets herinneren van de woensdag. Had weer hetzelfde geval met het eten voor de tv terwijl ik naar het weerbericht keek. De weken gaan op die manier wel lekker snel, maar het is heel lastig voor het bijwerken van je logboek. Gisterochtend vroeg John aan me: ‘Do you realize it is Wednesday today?’, deze woensdag is me dus niet ontgaan! Mwhahahahaaaa! Dus.....
Maargoed, het vierde weekend komt eraan. Ik kan het echt niet meer opbrengen om twee keer per dag een theepauze van meer dan een half uur stil te zitten en dan heb ik het nog niet eens over de middagpauze. Ik zit in de pauze meestal achter de computer met een bammetje en een banaan lekker naar Nederlandse radio luisteren!
Genomic in situ Hybridisation, een heerlijk techniek: voeg het ene bij het ander, schud en wacht 30 minuten. Plaats in waterbad van 70 graden Celcius en wacht twee uur, etc. Geen wonder dat ik geen pauzes meer nodig ben. Ik mag alleen niet eten en drinken op het lab. Ik kan voor de grap wel eens gaan tellen hoeveel ‘pauzes’ ik per dag heb. Maar dit is de week van ‘You do, I watch!’, dus ik ben nu zelf bezig met het kleuren van chromosomen. Het maken van chromosoompreparaten, die we onder de miscrocoop bekijken, kan ik inmiddels net zo goed met mijn linker hand als met de rechter.
Gisteren waren Gwyneth en ik uitgenodigd door buurvrouw Ruth voor het avondeten. Ha, die kan lekker koken joh! Maar het was wel megaveel en we moesten maar vanalles wat mee naar huis nemen, want ze kon het in haar eentje ook niet allemaal opeten voordat het overdatumd zou zijn. Nou, geen zorgen hoor, Sieg eet wel voor twee! Dus vanochtend had ik een stuk van een taart die naar omelet smaakte, goed verteerbaar. En ik heb nu zelfgemaakte salade en een worstje op brood, het komt wel op. Voor vanavond staat er nog custardvla in de koelkast. Ik wil ook wel graag een keer voorhaar koken, maar ben bang dat mijn noodle gerechten ietwat te exotisch zijn voor de standaard Engelse burger. Misschien is ze ook wel heel cultureel ingesteld en vindt ze het juist wel lekker; ik probeer het gewoon een keertje.
Als het weer een beetje mee zit ga ik dit weekend met iemand van het werk, John, wandelen. Verschillende mensen hebben me al tig keer verteld waar we heen gaan, maar de Welsche namen blijven nooit echt ik mijn grijze massa hangen.
Verder begin ik een beetje gek te worden van mannen die de deur voor me open houden en net zolang wachten tot je eerst gaat. Ik kan toch ook gewoon achter hun aanlopen?!?!?! Nee, hier in Engeland kan dat blijkbaar niet. Ik verlang er bijna na dat iemand een deur in mijn gezicht gooit. Ik zal wel even schrikken, maar dan ben je direct weer in de ‘normale’ wereld terug.
Nou, als de theepauze nu nog niet om is weet ik het ook niet meer!
Zo, weer een weekend verslonden. Vorig weekend ben ik met John wezen wandelen en dat was heel erg tof. We zijn namelijk bij een kasteel uit de 13e eeuw geweest. Nog heel veel muren stonden overeind en er waren ook nog bruggen en poorten en trappen die nergens naar toe leidde. Wetenswaardigheidje: De naam van het kasteel was ‘Bere’ en is gebouwd door (in opdracht van; ik neem aan dat ze zelf niet met stenen liep te sjouwen) een Welsche prinses. Dit was een van de weinige Welsche kastelen, de meeste kastelen zijn gebouwd door de noormannen. Toen we van het kasteel vandaan liepen, kwam er net een stoet studenten aanlopen. Sommigen van hun hadden speelgoedzwaarden mee, die kwamen zich dus even uitleven, haha.
Volgens mij heb ik die zondag erop niet zo veel gedaan, maar afgelopen weekend was weer afontuurlijk! Zaterdag besloot ik om een ‘kleine’ wandeling te maken. Vlakbij loopt een klein stroompje, nouja, het stroomt soms best snel en is ook redelijk breed, maar het is nog geen rivier. Iets er tussen in dus. Toen ik bij dat stroompje kwam dacht ik dat het wel eens leuk kon zijn om er langs te lopen, maar er was daar helaas geen pad. Geen probleem, dan maak ik er zelf wel een. En dit liep uit op een bijna heuze survivaltocht. Over bomen klimmen die over het water lagen, stenen in de beek gooien om nog enigzins met een droge broek aan de overkant te komen. En verder over hekken heen klouteren en door struiken heen wurmen en door de bagger heen banjeren. Heerlijk. Ik heb me wel vermaakt! Ik hed me voorgenomen om maar een uurtje te wandelen ofzo, maar ik was pas twee en een half uur later weer thuis! In de beek waren ee npaar kleine watervallen en stroom versnellingen, verder stonden er nog de ruinen van een paar hele oude gebouwen, een watermolen misschien.
Zondag ben ik gaan fietsen. Dit keer naar een echte rivier, de ‘Istwyth’, vandaar de naar Aberystwyth, dat betekend namelijk: uitmonding van de Istwyth. Weer wat geleerd. Eerst een hels geklouter tegen een heuvel op en toen langs de rivier. Heel erg mooi, maar ik fietste op een ruiterpad, dus moest ik af en toe wel uitwijken voor zo’n grote bruine viervoeter. Op een gegeven moment ging het pad zo steil omhoog dat ze er treden in gemaakt hadden en ik dus ook niet meer kon fietsen. Dan maar een stukje lopen. Het was echt een heel mooi pad dat door het bos heen slingerde, met hier en daar waar een beekje. Uit het bos ben ik weer de fiets op gesprongen, maar dat duurde niet zo lang. Ik kwam bij een boerderij uit en achter de boerderij ging het pad verder. Maar het pad werd ook als koeienpad gebruikt. Het gras en de strond bleven achter mijn remblokken hangen en veroorzaakten niet alleen een appart geluid, maar ook dikke klodders strond die me om de oren vlogen. Op een gegeven moment was het ook zo glibberig dat mijn banden alleen nog maar slipten en ik dus wel af moest stappen. Na een half uur lopen kwam er eindelijk een einde aan het poeppad en ging het pad verder in het bos. Met een stokje eerst mijn remblokken weer een beetje schoongemaakt en toen de fiets weer op. Denk je nu eindelijk normaal te kunnen fietsen, moest ik na 500 meter weer afstappen. Klei en kiezels maken niet alleen een nog apparter geluid, maar blokkeren je banden simpelweg na een paar honderd meter. De ophoping klei is dat zo groot dat er in de lichtste versnelling met geen mogelijkheid vooruit komt. Dus weer met een stokje pulleken tot de klei weg was en toen maar blijven lopen, want mijn fiets liep om de seconde vast, zelfs toen ik ging lopen. Na weer een half uur gelopen te hebben was de klei op en ben ik verder gefietst. Mijn fiets is nog nooit zó vies geweest en het duurde ook best lang voordat ik de kleilaag eraf had gewassen. Mijn sokken staan nog in een sopje te weken, ze waren wit...
Verder heb ik ook nog meegedaan met de Popquiz, dat was echt lachen! Het is een quizspel met verschillende onderdelen en je moet per onderdeel 10 vragen beantwoorden. Dan is er nog een ronde voor de twee beste groepen met ‘echte buzz knoppen’ en is de winnaar bekend. Wij dus. We hadden niet de juiste sluitel voor de kluis van de pot, maar we wonnen wel een fles wijn en £15. altijd leuk. De vragen waren behoorlijk moeilijk, ik wist er wel 2! Bij de vraag wie de Nederlandse voetballer was die in het jaar 19nogwat het winnende doelpunt tegen Engeland in de finale van de huppeldepup zette, keken ze mij vol verwachting aan. Ik keek maar naar hun terug in volle verwachting, want ik wist het echt niet. Je moet bij mij niet met voetbal vragen aankloppen. Gelukkig hadden we twee allersweters in de groep.
Het antwoord was: Marco van Basten,.....owja, ....die....
Wat heb ik de afgelopen weken gedaan, uuuuhm….Even in mijn geheugen spitten hoor. Mijn broer Niels is in ieder geval een paar dagen langs geweest en dat was heel leuk. De eerste dag zijn we in Aberystwyth geweest en hebben daar de hoogtepunten bekeken. Het waaide zó hard aan zee dat we bijna tegen de wind aan konden hangen. Smiddags hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt. We hebben oude mijnen gezien en daar een paar mooie stenen gevonden met groene, blauwe en goudkleurige stukjes erin. Ook hebben we twee menhirs gezien, ze waren alleen niet zo heel erg groot. Maarja, Obelix wilde natuurlijk niet zijn mooiste stenen aan de Britten weggeven. Leermoment: het woord menhir komt uit het Keltisch en dat woord gebruiken ze in het Welsch ook, maar dan schrijven ze het een beetje anders: maen hir. Met een spatie ertussen dus.
De volgende dag zijn we naar Devils bridge gegaan met het stoomtreintje. Eerst een wandeling gemaakt in de plensregen, heerlijk. De zon scheen af en toe ook, maar iedere keer wanneer ik zei dat het weer er nu wel redelijk goed uit zag, werden we weer gestraft met een plensbui. Een prachtige wandeling lang de rivier en door bossen. Heel wat schapenlijken en schapelijken in spé gezien. Één schaap heeft Niels gered, die zat vast met zijn kop in het gaas. Verder hebben we nog een Nubische geit gevoerd die dol was op onze chocolade koekjes. Terug in het dorpje zijn we naar de brug geweest. De brug zelf is niet heel erg bijzonder om te zien, maar eronder gaat een waterval en die is wel heel mooi. Volgens de legende is de brug door de duivel gemaakt. Een vrouw zag dat haar koe aan de andere kant van de kloof stond en vroeg de duivel of hij een brug wilde maken om de koe naar de overkant te krijgen. De duivel wou de handen wel uit de mouwen steken, maar dan was de eerste ziel die over de brug heen kwam voor hem. Dus de vrouw kon de koe niet halen en de koe kon ook niet de eerste zijn. Gelukkig was er een hond die op het stuk brood af kwam dat de vrouw op de brug had gegooit., THE END. In zeiknatte kleren nog een hele poos op de stoomtrein gewacht voor de terugweg en toen weer naar Aber teruggestoomt. Ging wel iets sneller trouwens, bergafwaarts.
We zijn ook in een hele leuke winkel geweest. Je loopt naar binnen, pakt een van de zoveel allemachtig dikke catalogussen, zoekt op wat je hebben wil, schrijf het op een papiertje, ga naar de kassa om af te rekenen en haal het bij de volgende balie op. Niet tevreden, nou dan breng je het gewoon weer terug. Ideaal en die lui hebben werkelijk alles. Moeten ze in NL ook maar eens mee beginnen.
Het weekend van mn verjaardag was ik lekker thuis. Boerenkool en pannekoeken eten. Tuin een grote beurt gegeven en van het PLATTE land genoten.
De weekenden hiervoor heb ik niet echt boeiende dingen gedaan. De omgeving verder verkennen, nog een pop-quiz, zwemmen en lekker eten koken. Morgen gaat de laptop mee naar het werk denk ik. Nu eerst maar even boodschapjes doen. Mike heeft me vandaag al voor de zóveelste keer er op geduid dat IGER gesloten is rond kerst en oud en nieuw; alsof ik dáár problemen mee heb! Het werk is echt hartstikke leuk hier, maar ik geniet stiekem ook wel een beetje van de Britsche werktijden.
Dan ga ik nu maar eens een boodschappenlijstje maken en mijn bureau wat opruimen. Ben net een dag terug en het is nu al weer een zooitje, wie doet dat toch elke keer?!?!
Jaja,
Het is hier koud, geloof het of niet. Meestal als het regende zag je nog redelijk wat mensen in korte broek en T-shirt lopen, maar dat is nu wel over. Het heeft al een paar avonden achter elkaar gevroren. Overdag schijnt er een stralend zonnetje, heerlijk!
Vorig weekend ben ik met John en twee vrienden van hem wezen wandelen. We hebben twee heuvels van bijna 700 meter beklommen en het uitzicht bovenop was echt geweldig! Aan 1 kant zag je een valei waar een rivier door stroomde aan de andere kant allen maar hoge heuvels en bergen, we konden zelfs Snowdonia zien, een de zee lag ook duidelijk in zicht. De afdaling koste me meer moeite dan de klim naarboven. Totaal iets van 9 mijl gelopen, dat is toch wel weer ruim 20 kilometer, niet verkeerd dus.
De dag ervoor had ik gefietst en dat was ook prachtig. Niet zo ver weg is een groot stuwmeer en ik had de dam nog nooit gezien, dus daar ging ik heen. De dam is echt megagroot en er loopt een weg overheen. Op de bodem van het meer staat een hele oude boerderij en een aantal stenencircels, maar die zijn nu allemaal verzopen. Soms leggen ze het meer droog om er nog archeologisch onderzoek te doen, wat een gedoe, maargoed. Onderweg naar het meer gebeurde er nog een wonder!! Jahaa. Toen ik naar wales ging had ik Harwich overnacht, omdat ik toen zo laat geen trein meer grijgen kon. Dus ik ergens een bedje opgezocht, fiets mocht in de achtertuin staan. Maar toen ik de volgende ochtend om half 7 bij mijn fiets aankwam zag ik dat het snoertje van de kilometerteller doorgeknipt was, balen. Maargoed, ik moets de trein halen en had dus geen tijd om te klagen. Een aantal weken geleden kwam ik op het idee om de eindjes gewoon aan alkaar de draaien en dan een stukje tape erom, moet lukken toch? Niet echt, nouja, de eindjes zaten weer aanelkaar, maar verder deed hij het niet. Toch iedere keer het computertje erop draaien (je weet maar nooit) en er zit ook een klokje op, die deed het nog wel! Twee weken later ofzo kwam ik op mijn fiets bij een verlaten weggetje aan die afgesloten was met een hek. Ik stap af, hou de fiets in mijn ene hand en die met de ander hand het hek open, stap weer op en wat zie ik....! staat er opeens ‘0 km/h’ in het schermpje! Verder deed hij niets.... toch nam ik iedere keer weer het computertje mee. Toen ik afgelopen zaterdag ging fietsen, kwam ik bij een stroompje die ik over moest steken, maar door de vele regen was het behoorlijk diep en breed en de bodem was oneffen. Ik durfde er niet doorheen de sjeesen met mijn dunnen bandjes, dus stapte ik af. Alles van mijn fiets afgehaald wat eraf kon vallen, dus ook het computertje. Alles naar de overkant gegooit, rugzak ook, fiets ook en toen erzelf achteraan gedoken. Helemaal droog overgekomen, natuurlijk, haha. Alles weer op zijn plaats, zugzak op en verder fietsen. Kijk ik op mijn kilometer teller, ga ik volgens dat ding met 95 km/u de berg op!!! Ongelovelijk en even later ging ik met 3 km/u de berg weer af. Zo ging het de hele tijd door, mijn topsnelheid is nu iets van 400 nogwat km/u. Daar kunnen de meeste mensen niet tegenop met hun sportautootje! HA. Op het hoogte punt moet je stoppen, dus dit weekend gaat de computer van mijn fiets en maak ik ruimte voor licht, want het wordt hier ook al behoorlijk vroeg donker. Komt het even goed uit dat mijn hoofdlampje precies op mijn past, dan hoef ik vandaag alleen nog even een achterlichtje te kopen. Het schijnt dat ze hier ook al lekker aan het controleren zijn. En dat in dit a-fietsland!
Ik ben weer eens lekker vroeg klaar met werk en kan vanmiddag dus even de stad in. Eerst even naar het strand, dan boodschapjes doen. En ook nog even in wat boekenwinkels neuzen, vraag me niet waarom.
Ik werd vanochtend wakker en ik wist het direct, zonder mijn ogen open te doen: het heeft gesneeuw!!!! Er ligt hier twee centimeter van dat witte poeder. De heuvels zijn echt prachtig onder die witte deken. het was wel wat lastig fietsen in die dikke prut. Ze strooien hier niet allen zout, maar ook grit en dat maakt het wel wat beter. Het eerste stukje in de straat kon ik schaatsen, maar op de grote weg lag geen bevroren ijs gelukkig. Hier op het werk is het vreselijk rustig, er zijn veel menssen die van ver komen en dus nogal wat problemen hebben op de wegen.
Vanavond ga ik met Gwyneth naar Wallace and Grommit! Gwyneth heeft er net zoveel zin in als mij, sterker nog: zei vroeg of ik met haar mee wou! haha. Als het weer redelijk goed is, ga ik zondag Cader Idris beklimmen, die is iets van 900 meter hoog. Vorige week is er nog iemand doodgegaan op Snowdonia omdat hij in slecht weer ging wandelen...of had ik dit laatste beter niet kunnen vertellen? lol
Na het weekend laat ik wel horen of ik het overleefd heb of niet, maar ik ga eerst even sneeuwballen gooien!
Het is al bijna weer kerstvakantie, wat gaat het toch snel.
Afgelopen week was wel weer lekker gezellig, ik heb hier namelijk sinterklaas geintroduceerd! Met Gwyneth en haar klein kinderen hadden we kadootjes voor elkaar en we hebben pepernoten gebakken. Mijn kado’s waren: een soort soksloffen van Gwyneth, hele maffe dingen, lekker warm! Van de kids kreeg ik chocola, nou, dat gaat er ook altijd wel in. Van mams thuis hadden Gwyneth en ik een schoenendoos gekregen met allemaal kleine kadootjes erin: tulpenbollen, dropjes chocolaaaah en kikkers en muizen. Allemaal erg leuk en lekker! De pepernoten waren goed gelukt en het hele huis rook lekker, een echte sinterklaassfeer dus.
Ben deze week ook wezen hardlopen met iemand van het werk. Ging best goed, alleen kon hij veel harder lopen dan ik en nu heb ik ongelovelijke spierpijn en 4 blaren. Dat is iets minder briljant. Donderdag ben ik ook weer naar de pub geweest, gezellige boel hier hoor! Vanavond ga ik naar het theater, jaja. Een paar van het werk hier spelen mee en het schijnt nogal grappig te zijn, dus dan moet ik maar even gaan kijken he?
Tsja, verder zijn er niet echt buitengewone dingen gebeurd hier. Tis een beetje rustig op het werk nu en ik doe vooral veel schrijfwerk (saai). De resultaten van het onderzoek worden gekker en gekker. Tot dus ver nog geen hybrides tegen gekomen, maar wel hele rare eigenschappen van de planten. Nog even wat verder prutsen op het lab dus. Ik heb net nog even practicum gedaan (op zaterdag) tsja, dat komt ervan als je dingen vergeet. Het was maar 10 minuutjes werk en nu heb ik het hele gebouw voor mij alleen. Ideaal moment om de schunnige e-mailtjes van Lotte te openen! Haha. Ik ben toch niet de enige hier, de printer begint te printen en ik heb geen opdracht gestuurd....wie o wie zal het zijn.....
Verder heb ik echt niets zinnigs te melden, dus ik ga zo maar weer eens naar huis. Boodschapjes doen etcetera.
Geniet nog 1 week van de rust!
Nog even en dan zit het er alweer op, nog maar drie weekjes te gaan! Aaaaaaaagh, ik wil helemaal niet terug naar school! Een goede reden om er nog even heel hard van te genieten. Zo ben ik gisteren weer eens uitgeweest naar de pub. Normaal hou ik het om 11 uur voor gezien, maar ik was net te laat voor de bus, jammer hoor, dus heb ik tot een uur of 1 zitten kletsen. Het was weer een gezellige boel, haha.
Morgen ga ik weer fietsen en dit keer neem ik WEL mijn camera mee. Wat baalde ik de laatste keer dat ik hem thuisgelaten had zeg. Verder heb ik nu al weer een berg was te wassen en mijn kamer moet toch echt een keer gestofzogen worden. Pokkewerk, tis net alsof je met een lompe grasmaaier door je kamer staat te ploegen. Alles moet aan de kant en van de vloer want dat ding pas nergens onderdoor. Zorgen zijn voor morgen, of overmorgen. Van Gwyneth heb ik een heeeeeeele mooie kanlender gekregen van Snowdonia, een laat kerstkadoo zeg maar. Helemaal top. Voor haar heb ik helemaal geen kadootje ui NL meegenomen, fout he? Voor mijn begeleiders heb ik in ieder geval een paar klompen, een blok kaas, tuplenbollen en wat Delfstblauw. En voor mn vrienden hier heb ik drop. Ik hoop dat ze gaan uitdelen, want dan snoep ik lekker mee! Oei oei oei fout.
Het werk gaat goed, niet zo heel erg veel meer te doen, maar nog wel genoeg om me volgende week te vermaken. Daarna moet ik me maar eens met andere mensen hun bezigheden gaan bemoeien. Praten over dingen waar je helemaal geen snars van snapt in de hoop dat je het toch gaan begrijpen. Gisteravond ook: zitten we in de pub, beginnen er een paar een heftige discussie te voeren over hoe je het beste 30 microgram DNA uit zoveel gram bamboe kunt isoleren.... gelukkig veranderd het onderwerp meestal snel na 3 glazen bier! Om een uur of 12 kwam er een met suprise eieren aanzetten, die had net wat te veel denk ik, haha. Ik had gisteren de Schotse versie van Bailey’s geprobeerd, gatver. Baileys heeft een lekker smaakje, maar dit was echt gewoon melk met alcohol en ik begon er vreselijk van te boeren! ...tot vermaak van de anderen...lol.
Ik heb vandaag niet veel anders gedaan dan typen, dus ik vind 16 uur 22 wel ee mooie tijd om er een eind aan te breien en het weekend in te gaan.
Toedels
Zo, dit is mijn laatste dagje hier.
Onderzoek is afgerond, verslag is af, goedgekeurd en opgestuurd. Nu afwachten of de leraren mijn werk voldoende vinden. Zo niet: ik kom hier graag terug om het nog eens over te doen, haha.
Ik heb het hier echt prima naar mijn zin gehad de afgelopen 5 maanden en baal dus dat ik nu naar huis moet en terug naar school. In ieder geval mag ik hier terug komen wanneer ik wil, dat is altijd leuk om te horen. Vooral de heuvels zal ik missen, het is echt zo’n mooi landschap. Gelukkig heb ik een heleboel foto’s om terug te kijken.
Het was even een heel gedoe om mijn fiets op de post te krijgen. Voor de gewone post was de doos 10 cm te lang, voor DHL was de doos 2 inch te lang, maar nu heb ik hem via het werk kunnen versturen en komt morgen al thuis aan.
Gisteren heb ik een typische Britse maaltijd gehad met vrienden hier, dat was echt smullen, het was alleen een beetje heeeeel erg veel om allemaal op te eten. Eergisteren ben ik met mijn begeleiders uit eten geweest, jawel: fish & chips! Ook lekker. De klompen voor John zorgden voor veel gelach, maar ben benieuwd of hij er ook echt op gaat lopen. Vanochend heb ik de rotzooi op mijn bureua maar eens opgeruimd, wat heb ik toch een mooi bruin tafelblad. Ik heb zelfs een muisblad, nooit geweten. Verder heb ik niet echt veel te doen vandaag, handjes geven zal het hoogtepunt zijn. Ik zal zo mijn grasjes nog even gedag zeggen, het zijn hele bijzondere hoor!
Zaterdag heb ik thuis een warm welkom: een paintball gevecht, de slag bij Boschoord. Ik zal de komende tijd meer foto’s op de webstek zetten, zodat jullie kunnen zien hoe mooi het hier is.
Sigrid
Post a Comment
<< Home